داربوکا باس پژواک چیست؟
این ساز کوبه ای و ریتمیک در واقع از ادوات پرکاشن و نوعی درام است. در مبحث داربوکا نوازی به نام های دیگری نیز شناخته می شود. جنس بدنه داربوکا باس پژواک معمولا از فولاد است. جنس پوست نیز، معمولا در ساز داربوکا عربی با بدنه فولاد، پوست مصنوعی می باشد که این موضوع باعث ایجاد صدایی شفاف، طنینی دلپذیر و پرتاب صدایی بسیار عالی میباشد.
بررسی مشخصات داربوکا باس پژواک
این داربوکا با داشتن سایز استانداردِ قطر بیست و هشت،ارتفاع چهل و دو سانتی متر و وزن دوکیلو و ششصد گرمی، داربوکایی استاندارد جهت نوازندگی می باشد. از دیگر ویژگی های بارز این ساز می توان به داشتن رینگ تعادل اشاره کرد که این رینگ باعث می شود وزن بین سر و ته ساز به صورت متناسب پخش شود و ساز روی پای نوازنده لیز نخورد و یا به یک طرف نیفتد . داربوکا باس پژواک با پوشش رنگی بالا در رنگ های مشکی، آبی، قرمز و زرد موجود می باشد.
داربوکا و اصالت آن
تاریخچه پیدایش داربوکا یا ساز تمپو عربی به 1100 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد. طبق اسناد تاریخی که مورخین یافتند نشان می دهد که ابتدا در نواحی بابل و سومر، این ساز را دیده اند. داربوکا در معابد و در مقیاس بزرگتری به صورت نشسته بر روی زمین نواخته می شد.در معرفی ساز داربوکا باید به این نکته اشاره داشت که می تواند از بقایا و بازمانده های درام های باستانی باشد.چرا که همواره در مراسم و معابد مذهبی در تمامی فرهنگ های باستانی ، ریتم و ضرب نقشی مهم و اساسی ایفا می کرده.
البته این ساز که اصالتش به خاورمیانه بر می گردد اکنون بخش جدایی ناپذیر موسیقی بزمی و رقص در بین فرهنگ های عربی و ترکی می باشد. تفاوت میان تکنیک های نوازندگی و ضربات انگشت در نواختن این ساز است که سبک های عربی و ترکی را از یکدیگر متمایز کرده است.در اقلیم و فرهنگ ایرانی داربوکا به عنوان تمپو یا ساز تمپوی عربی یاد می شود. کاربرد این ساز معمولا در موسیقی پاپ و ریتمیک بیشتر به گوش می رسد. البته در موسیقی های تلفیقی و سنتی نیز کاربرد دارد. اما نقش اساسی آن در موسیقی نواحی جنوب ایران یا به اصطلاح ” بندری ” بیشتر محسوس است.