دایره اذری

نحوه نواختن دایره اذری از آنجایی که دایره اذری دارای اندازه های مختلف است با تکنیک نوازندگی متنوع در اکثر مناطق اجرا می شود. در جدار چوبی دایره سوراخی وجود دارد که نوازنده انگشت شست دست راست خود را داخل آن می گذارد و بوسیله ی آن ساز را نگه می دارد و با بقیه انگشتان هر دو دست، بر آن می کوبد. نوازنده در حین کوبیدن بر پوست ، ساز را کمی سریع حرکت می دهد تا زنجیرهای کوچکی که به آن متصل شده است صوتی زنگوار حاصل کنند. دایره اذری غیر از ایران در کشورهایی همچون افغانستان، آذربایجان، ازبکستان، تاجیکستان و نواحی اویغورنشین چین رواج دارد.

ساختمان دایره اذری

ساز دایره اذری دارای اندازه ای متوسط و کوچکتر از دف می باشد. این ساز از خانواده سازهای کوبه ای قابداراست. این ساز دارای تعدادی زنجیراست که به دیواره ی چوبین آن متصل شده است. ساز دایره اذری از یک قاب چوبی و پوست تشکیل شده است. پوستی که برای این ساز استفاده می شود پوست بز، پوست ماهی یا طلق می باشد. مزیت استفاده از پوست طلق این است که استحکام بیشتری دارد و این که در هوای مرطوب شل نمی شود. قاب چوبی دایره اذری را به این طریق می سازند که ابتدا قاب را دور یک فلز استوانه ای می پیچند و خیس می کنند تا انعطاف پذیری لازم برای خم شدن را پیدا کند. بعد قاب چوبی بوسیله ی چسب در دو طرف بهم متصل می شود و بعد پوست با استفاده از قاب چوبی دیگر با میخ روی ساز می کشند.

شناخت ساز دایره  ، سازی با اصالت ایرانی

دایره اذری را در نواحی مختلف به گونه های متنوعی می نوازند. به طور مثال در برخی نقاط این ساز را مانند دف، دو دستی روبروی صورت قرار می دهند و می نوازند. در برخی نقاط دیگر نوازنده نشسته و دایره به پای خود تکیه داده است و در این حالت به نوازندگی می پردازد. البته باید بگوییم که صدای تولید شده در شیوه های مختلف نواختن تغییر نکرده و فقط ریتم آهنگ و تکنیک های نواختن ساز تغییر می کند. برای تهیه ساز دایره اذری با کیفیت به اینجا کلیک کنید.